Czy jest podstawa prawna dla przyznania uczniowi ze sprzężoną niepełnosprawnością więcej niż dwóch godzin zajęć rewalidacyjnych w tygodniu?

Podstawą prawną dla organizacji zajęć rewalidacyjnych dla uczniów z niepełnosprawnością są obecnie dwa akty prawne: rozporządzenie w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych z 2002 i 2012 r. Starsze rozporządzenie obowiązuje obecnie jedynie w klasach III i VI szkoły podstawowej, III klasie gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej. W pozostałych klasach obowiązują nowe przepisy.

Należy zagwarantować minimalny wymiar godzin zajęć rewalidacyjnych

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych z 2012 r. ramowy plan nauczania określa minimalny wymiar godzin zajęć rewalidacyjnych dla uczniów niepełnosprawnych na danym etapie edukacyjnym. Wcześniejsze rozporządzenie z 2002 r. określa z kolei tygodniowy wymiar godzin.

Można zwiększyć wymiar godzin zajęć rewalidacyjnych

W pytaniu nie ma informacji dotyczących poziomu edukacji czy klasy, do której uczęszcza uczeń, mimo tego w kontekście przywołanych przepisów należy podkreślić obowiązek zapewnienia minimalnej liczby godzin przez organ prowadzący i dobrowolność ewentualnego zwiększenia ich liczby. W świetle starych przepisów organ prowadzący może dysponować liczbą godzin tylko w zakresie przewidzianym przepisami.

Od 1 września 2014 r. będą obowiązywać jednolite przepisy we wszystkich klasach na wszystkich poziomach edukacji, tj. rozporządzenie z 2012 r.

W kontekście nowego rozporządzenia organ prowadzący może, ale nie musi, w miarę posiadanych środków finansowych przychylić się do wniosku dyrektora o zwiększenie liczby godzin zajęć rewalidacyjnych dla ucznia. Dyrektor dokonuje tego zgodnie z propozycją arkusza organizacji i merytorycznym uzasadnieniem dla proponowanych zmian w organizacji szkoły wynikających z potrzeb ucznia.

Należy wziąć pod uwagę opinię poradni, potrzeby ucznia i możliwości szkoły

Uznając prawo organu prowadzącego do decyzji proponuję możliwe rozwiązania w oparciu o obowiązujące przepisy prawa. Ustalając rodzaj zajęć rewalidacyjnych dla ucznia z niepełnosprawnością, należy wziąć pod uwagę zarówno zalecenia zawarte w orzeczeniu poradni psychologiczno-pedagogicznej, jak i możliwości i potrzeby ucznia wynikające z diagnozy pedagogicznej nauczycieli oraz możliwości organizacyjne szkoły.

Należy zapewnić inne formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej

Jeśli więc poradnia zaleca trzy formy terapii, a organ prowadzący nie wyraża zgody na zwiększenie liczby godzin zajęć rewalidacyjnych, warto rozważyć możliwość zapewnienia uczniowi określonej formy terapii w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Takie formy wsparcia są konieczne do określenia w indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym (IPET) dla ucznia zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki.

Ważna jest współpraca z poradnią

Możliwym rozwiązaniem jest również określenie w IPET zakresu współpracy z poradnią jako placówką zapewniającą zalecaną pomoc uczniowi. Zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki w IPET należy określić działania wspierające rodziców ucznia oraz, w zależności od potrzeb, zakres współdziałania z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi.

Dodatkowa terapia

W świetle zaleceń w orzeczeniu można rozważyć prowadzenie terapii, której nie może zapewnić szkoła w poradni. Działania te powinny być podjęte w porozumieniu z rodzicami – zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 6 i § 4 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki.