Czy uczeń zwolniony z religii na prośbę rodziców musi obowiązkowo zaliczyć etykę? Czy na świadectwie wypisuje się tylko zwolniony lub nie uczęszczał?

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 14 kwietnia 1992 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach tekst ujednolicony z uwzględnieniem zmian wprowadzonych 25 sierpnia 1993 r.  (Dz. U. 1993 nr 83 poz. 390) oraz 30 czerwca 1999 r. (Dz. U. 1999 nr 67 poz. 753), wszedł w życie 1 września 2002 r.

§ 3. 1. Uczniom, których rodzice lub którzy sami wyrażają takie życzenie (§ 1 ust. 1), szkoła organizuje lekcje etyki w oparciu o programy dopuszczone do użytku szkolnego na zasadach określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o systemie oświaty.
2. W zależności od liczby zgłoszonych uczniów zajęcia mogą być organizowane według
zasad podanych.
3. Nie są objęci nauką religii lub etyki uczniowie, którzy wedle oświadczenia rodziców lub
ich samych (§ 1 ust. 1) pobierają naukę religii poza systemem oświaty lub świadomie
rezygnują. W miarę potrzeby należy im zapewnić opiekę lub zajęcia wychowawcze.

Powyższy zapis pozwala na stwierdzenie, że rezygnacja z nauki religii nie oznacza, że uczeń jest objęty obowiązkowo nauczaniem etyki. Rodzice (lub sam uczeń po osiągnięciu pełnoletniości) decydują w najprostszej formie pisemnej czy uczeń pobiera naukę, czy nie (świadomie rezygnują).
Wówczas na świadectwie uczniowi (wzorem innych przedmiotów, na które nie uczęszcza) wstawia się poziomą kreskę.