Dzień dobry. Zanim zadam pytanie, przedstawię problem. Nauczyciel mianowany został zawieszony w czynnościach w związku z toczącym się przeciwko niemu postępowaniem karnym. Zawieszenie zostało ustanowione do czasu zakończenia sprawy w sądzie. Dzisiaj, KONIEC MAJA, jako dyrektor szkoły otrzymałam z sądu informację (o która sama się zwróciłam), iż sprawa została warunkowo umorzona na POCZĄTKU MARCA. Moje pytanie jest następujące - czy w przepisach prawa jest określony czas, w którym pracownik (w tym przypadku nauczyciel) jest zobowiązany powiadomić pracodawcę o wyroku, o tym, że powód zawieszenia przestał istnieć? Czy ma w ogóle obowiązek poinformowania o tym (Sąd sam z siebie nie informuje o wyrokach)? A jeżeli tak, to czy jeżeli ww. nauczyciel nie dopełnił obowiązku i nie przystąpił do pracy, można to potraktować jako porzucenie pracy? Przeciwko ww nauczycielowi nie toczyło się postępowanie dyscyplinarne i otrzymywał on wynagrodzenie. Z góry dziękuję za odpowiedź.

Jeżeli sprawa karna była wynikiem przestępstwa ściganego z urzędu, sąd powinien poinformować dyrektora szkoły o zakończeniu postępowania. 

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego:

Art.21.§1.O ukończeniu postępowania toczącego się z urzędu przeciw osobom zatrudnionym w instytucjach państwowych, samorządowych i społecznych, uczniom i słuchaczom szkół oraz żołnierzom należy bezzwłocznie zawiadomić przełożonych tych osób. 

Żaden przepis nie nakłada na pracownika obowiązku informowania pracodawcy o zakończeniu postępowania sądowego. Jeżeli w piśmie o zawieszeniu otrzymał informację, że zawiesza się go na okres do zakończenia sprawy w sądzie, powinien skontaktować się z pracodawcą w celu podjęcia pracy.  

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy:

§ 2. 1. Pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeżeli przyczyna tej nieobecności jest z góry wiadoma lub możliwa do przewidzenia.
2. W razie zaistnienia przyczyn uniemożliwiających stawienie się do pracy, pracownik jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o przyczynie swojej nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy. Jeżeli przepisy prawa pracy obowiązujące u danego pracodawcy nie określają sposobu zawiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności pracownika w pracy, zawiadomienia tego pracownik dokonuje osobiście lub przez inną osobę, telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności albo drogą pocztową, przy czym za datę zawiadomienia uważa się wtedy datę stempla pocztowego. 
3. Niedotrzymanie terminu przewidzianego w ust. 1 może być usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami uniemożliwiającymi terminowe dopełnienie przez pracownika obowiązku określonego w tym przepisie, zwłaszcza jego obłożną chorobą połączoną z brakiem lub nieobecnością domowników albo innym zdarzeniem losowym. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio po ustaniu przyczyn uniemożliwiających terminowe zawiadomienie pracodawcy o przyczynie i okresie nieobecności pracownika w pracy.