Kierownik administracyjno - gospodarczy, po długiej chorobie i świadczeniu rehabilitacyjnym otrzymał rentę z dniem 30 stycznia. Nie dostarczył jednak od razu decyzji do szkoły lecz poprosił o zaległy urlop wypoczynkowy z dniem 31 stycznia. Otrzymał więc wynagrodzenie. Otrzymał także pieniądze z tytułu renty. Poproszony o zwrot nienależnie otrzymanego wynagrodzenia, odmawia, żądając ode mnie podania podstawy prawnej. Abstrahując od kwestii przyzwoitości, jaką podstawę prawną żądania zwrotu pieniędzy mogę mu podać? Czy powinien był, prosząc o urlop, przedstawić zaświadczenie lekarskie o zdolności do pracy? W tej kwestii różne są opinie - co Państwo twierdzą?

W opisanej sytuacji pracodawca mógł rozwiązać z pracownikiem stosunek pracy bez wypowiedzenia po zakończeniu pobierania zasilku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego (min. 3 miesiące) - art. 53 § 1 pkt. 1b kodeksu pracy.

Pracodawca wprawdzie nie ma obowiązku zwolnienia takiego pracownika, jednak jego dalsze pozostawanie w zatrudnieniu jest bezpodstawne. Pracownik pobierający rentę może jednocześnie pozostawać w zatrudnieniu, jeżeli lekarz stwierdzi zdolność do pracy na danym stanowisku.

Co do urlopu wypoczynkowego, to w przypadku dłuższej niezdolności do pracy (powyżej 30 dni) pracownik może skorzystać z tego urlopu bez przedstawiania orzeczenia o zdolności do pracy, jeżeli niezdolność do pracy już ustała. Wówczas zdolność do pracy dokumentuje po zakończeniu urlopu. W przypadku pracownika, który jest wciąż niezdolny do pracy (oczekuje na rentę), nie zachodzi taka przesłanka.

Stanowisko Sądu Najwyższego m.in. w wysoku z dnia 20 marca 2008 r. II PK 214/2007:

„nie jest sprzeczne z przepisami prawa pracy (art. 165 pkt 1 i art. 229 § 2 k.p.) rozpoczęcie zaplanowanego urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po ustaniu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą pracownika, która trwała dłużej niż 30 dni”.

Pracodawca udzielił pracownikowi urlopu wypoczynkowego i wypłacił wynagrodzenie. Niesłusznie otrzymane wynagrodzenie pracownik musiałby oddać, gdyby w sądzie pracodawca udowodnił jego bezpodstawne wzbogacenie, co byłoby trudne, biorąc pod uwagę fakt, że pracodawca przychylił się do wniosku pracownika, a ten działał w przekonaniu o prawidłowym postępowaniu pracodawcy, a dodatkowo wynagrodzenie to już wydał.