Na portalu społecznościowym na grupie prywatnej wieczorem kilku uczniów napisało o zdarzeniu dotyczącym nauczycielki używając słów „poroniła i ok bo pewnie urodziłaby kolejne dziecko z Downem”. Nauczycielka rzeczywiście poroniła, a jej poprzednie dziecko ma z niepełnosprawnością. Dzieci nie pisały nic więcej, a informację miały od ucznia będącego bliską rodziną nauczycielki. W szkole odbyło się spotkanie rodziców i dzieci, które był na tej grupie z wychowawcą, pedagogiem i dyrektorem. Dzieci i rodzice przeprosili nauczycielkę, ona przyjęła przeprosiny, podała rękę, ale później za kilka tygodni wniosła sprawę do sądu rodzinnego. Czy taki czyn powinnam, jako dyrektor, zgłosić na policję, skoro była to jednorazowa sytuacja, wyjaśniona w szkole zgodnie z obowiązującymi u nas procedurami? Czy nauczycielka miała prawo wymusić na wychowawczyni pokazanie prywatnych rozmów? Czy nie jest to złamanie prywatności grupy? Nie powinny tak pisać, ale nie popełniły według mnie żadnego czynu karalnego, a za ten incydent przeprosiły i okazały skruchę.

Stosownie do art. 23 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1360) dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne (art. 24 Kodeksu cywilnego). Powyższe oznacza, że nie każde naruszenie dobra osobistego jest karane. Konieczne jest wykazanie, że naruszenie było bezprawne.

Do okoliczności wyłączających bezprawność zalicza się m.in. działanie w ramach obowiązującego prawa, wykonywanie prawa podmiotowego, zgodę pokrzywdzonego, a także działanie w obronie uzasadnionego interesu społecznego. W aspekcie ewentualnego naruszenia przez nauczycielkę tajemnicy korespondencji istotne jest ustalenie jaki charakter miała grupa. Jeżeli jej członkiem była nauczycielka, to charakter grupy jest powiązany z systemem kształcenia i wychowania. Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1762) jednym z podstawowych obowiązków nauczyciela jest kształcenie i wychowanie młodzieży w atmosferze wolności sumienia i szacunku dla każdego człowieka. Mając na względzie ten obowiązek można stwierdzić, że działania nauczycielki były usprawiedliwione ze względu na uzasadniony interes społeczny.

Zgodnie z art. 63 Karty Nauczyciela nauczyciel, podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, korzysta z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1444 i 1517 oraz z 2021 r. poz. 1023). Organ prowadzący szkołę i dyrektor szkoły są obowiązani z urzędu występować w obronie nauczyciela, gdy ustalone dla nauczyciela uprawnienia zostaną naruszone. Formą ochrony funkcjonariusza publicznego jest ochrona przed znieważaniem. Znieważenie polega na uchybieniu czci drugiego człowieka przez okazywanie mu pogardy, ubliżanie, obraźliwe zachowanie w stosunku do niego, okazywanie braku szacunku do jego systemu wartości, lekceważenie. Jednakże nie każde znieważanie podlega ochronie. Znieważanie musi nastąpić w trakcie wykonywania obowiązków nauczyciela i pozostawać jednocześnie w związku z tymi czynnościami. Komentarze uczniów, jakkolwiek naganne, nie były składane w trakcie wykonywania przez nauczycielkę obowiązków. Dyrektor nie miał obowiązku zastosować procedury z art. 63 Karty Nauczyciela.